| Und dann war Jos auf einmal tot.Er wollte einfach nicht mehr weiterleben.
 Er hat sich eines Tages aufgegeben.
 Ich sah es kommen und stand bloß daneben.
 Er hat nicht nur damit gedroht,
 nein er stieg einfach aus dem Boot.
 | En toen opeens was josje dood.Hij had gewoon geen zin om door te leven
 Hij heeft zichzelf als het ware opgegeven
 Hij heeft ana mij zn laatste brief geschreven
 Hij hield zich niet nog langer groot
 Ik gaf hem de genade stoot.
 | 
    
        | Man glaubt oft, daß man einen kennt.nun ja, ich habe Jos ganz gut verstanden,
 obwohl wir nicht gleich zueinander fanden.
 Er taute auf, als wir uns besser kannten.
 Dann ging ein Riss durch den Zement,
 dann war er mir nicht mehr so fremd.
 Wenn wir zu zweit an stillen Sommertagen
 im Abendrot am Wasser lagen,
 konnte er mir auf einmal alles sagen.
 Er hatte sich an mich gewöhnt
 und uns hat nicht mehr viel getrennt.
 | Soms denk je dat je iemand kent,Nou ja ik kende jos zon maand of 7
 Hoewel we eerst nog wel op afstand bleven
 Zag ik de echte jos soms echt wel even
 Als door een scheur in het cement
 Dan krrop die langzaam uit ze tent
 Wanneer we s zomers de rivier afdreven
 Kwam er een glimlach om zn lippen zweven
 Was die wat minder bang zich blood te geven
 Dan was die in eens een hele vent
 We raakten aan elkaar gewend.
 | 
    
        | Er sah mir selten ins Gesicht,auch als wir schon beinah' Freunde waren.
 Er hatte Angst sich ganz zu offenbaren.
 Er konnte stundenlang ins Leere starren.
 Dann wußte ich, er möchte nicht,
 daß man das Schweigen einfach bricht.
 Er wollte eine harte Schale haben,
 sich vor der ganzen Welt in sich vergraben.
 Ich saß dabei und zwang mich, nicht zu fragen,
 denn irgendwie da wußte ich,
 daß er von ganz alleine spricht.
 | Hij zei niet veel in het begin.Ik wist niet of ik hem ooit zou bereiken
 Als ik iets vroeg, begon die weg te kijken
 Hij zei alleen soms, hou nou op met zeiken
 Zn handen nog onder ze kin
 Verroerde uren lang geen vin
 Hij wou zo graag een harde polster lijken
 Maar op den duur begon het schild te wijken
 Liet die wat meer van ze gevoelens blijken
 En ging die op mn vragen in
 Kwam die tevoorschijn zin voor zin.
 | 
    
        | Und dann hat er von sich erzählt,von Eltern, die sich immerzu nur streiten.
 Er hin und her gerissen zwischen beiden
 und schließlich lassen sie sich scheiden.
 Und wen von beiden er auch wählt,
 er fühlt, daß ihm der andere fehlt.
 Er scheint auf einmal überall zu stören,
 zu keinem Menschen richtig zu gehören.
 Und trotzig will er sich dagegen wehren.
 Er möchte Liebe und erhält
 viel Schokolade und viel Geld.
 | Hij had van alles opgekroptEr was niks waar je jos om zou verneden
 Zn ouders waren van elkaar gescheden
 En om de maand moest die bij een van beiden
 Waar die met snoep werd volgepropt
 En hij vertelde me beknopt
 Hoe hij als kind ze vader wakker gilde
 Omdat die liever naar ze moeder wilde
 En hoe ze vader hem ze bed uit tilde
 En in de kelder had gestopt
 Te vroeg en veel te vaak geschopt.
 | 
    
        | Man steckt ihn in ein Internat.Am Anfang möchte er vor Heimweh sterben.
 Doch was er fühlt kann er bald gut verbergen.
 Er lernt zu lügen, um geliebt zu werden.
 Er ist ein schlechter Kamerad,
 kaum einer gibt sich mit ihm ab.
 Und nach der Schule läßt er sich so treiben,
 will nichts erreichen und will nirgends bleiben.
 Nur weil er glaubt, ihn könnte keiner leiden,
 vertraut er keinem guten Rat
 und seine Wege sind nicht grad.
 | Hij zei misschien is het verkeerdMaar ik denk steeds, was ik maar niet geboren
 De mensen hebben hun gevoel verloren
 Haast niemand wil zich aan een ander storen
 Dat heb ik nou toch wel geleerd
 Zelfs als je werkelijk crepeert
 Zal men proberen om je stem te smoren
 Maar ieder mens wilt toch bij iemand horen
 Dat lot is mij dan zeker niet beschoren
 Ik wordt haast overal geweerd
 En ik heb Jos opnieuw bezeerd.
 | 
    
        | Das alles hat er mir gesagt.Er konnte früher nie darüber reden,
 doch mir erzählte er sein ganzes Leben.
 Hät ich ihm damals bloß die Hand gegeben
 und ihm gesagt, daß ich ihn mag.
 Mein Gott, es war sein letzter Tag!
 | Had ik hem achteraf beschouwdToen hij dat zei, maar naar me toegetrokken
 En hem gezegt we zullen samen knokken
 Maar ik zei niks, was van mezelf geschokken
 Een overgeveleijke fout
 Maar god ik voelde me zo oud
 Hij schreef ook:
 | 
    
        | Den letzten Brief schrieb er an michund darin stand: "Auch du hast mich belogen,
 mit deinem milden Lächeln auch betrogen,
 und mich am Ende wieder abgeschoben.
 Es denkt halt jeder nur an sich,
 und trotzdem hoffte ich auf dich.
 Ich fühlte mich ganz wohl in deiner Nähe,
 du must verzeihn, wenn ich jetzt einfach gehe,
 das ist nur, weil ich keinen Sinn mehr sehe.
 Ich will nicht mehr, leb wohl, Dein Jos."
 | Jij liet me weer losDoor niks te zeggen heb je toch gelogen
 Want wat je wilde zag ik in je ogen
 Ook jij gevangen in je onvermogen
 Jij bent nog meer dan ik de klos
 Je bent misschien een ouwe vos
 Jij kan misschien wat meer ervaring tonen
 Jij kunt er tegen als je wordt bedrogen
 Maar ik heb alles nog eens overwogen
 Ik wil niet meer
 Het beste, Jos
 |